Patrzę na Niego każdego dnia, widzę jak się rozwija. Jego słownik wzbogaca się co chwilę o nowe słówka. Trochę przekręcone, trochę zmyślone, ale bardzo urocze. Najczęściej zauważa się po dzieciach znajomych, że czas szybko płynie. Własne dziecko zawsze wydaje się takie malutkie. Ale ostatni czas jakoś dobitnie uświadomił mi, że z małego dzieciaczka, niemowlaczka Adaś nie wiadomo kiedy przeistoczył się w małego chłopca – prawie przedszkolaka. Na spacerach idzie grzecznie ze mną za rękę, albo biegnie tuż przede mną. Mogę Mu zaufać już bardziej niż pół roku temu, kiedy biegł przed siebie nie zważając na moje prośby i groźby, że ulica, że samochód. Dzisiaj już się słucha. Dzięki temu spacery są czystą przyjemnością. Wychodzimy we dwoje, bez zabawek, samochodów, jeździków. Atrakcją samą w sobie jest wspólny spacer. Możemy tak iść przed siebie i jest po prostu fajnie. Rozmawiamy, podziwiamy świat, odkrywamy nowe. Nie ma już tego małego Bobo w wózku. Zresztą wózka też już nie ma. Sprzedany, bo w ogóle nieużywany już od dawna. Jeździł tylko w moim samochodzie i zagracał bagażnik, bo Adaś wszędzie na nóżkach już od dawna. I łóżeczka też już nie ma. Sprzedane. Bąbel od dwóch miesięcy ponad już w nim nie spał. Wędrował co noc do nas i się rozkładał na całe łóżko, a my z A. gdzieś po „kątach” No to spróbowaliśmy zostawić łóżko tylko dla Niego. I się sprawdziło. Starzy wynieśli się do „salonu” a Mały chłopiec, nie mylić z niemowlakiem, sypia sam na dużym łóżku całą noc. I jest przeszczęśliwy, bo rozłożyć się może wzdłuż i wszerz i do góry nogami. I nikt Mu nie przeszkadza. A jak czasem Mama się do Niego przytuli w nocy potajemnie, to się wierci i kręci, a na pytanie „Mama ma sobie iść? Chcesz spać sam?” Bez wahania odpowiada „Kak” :) Wszystkie niemowlęce zabaweczki i gadżety oddane i sprzedane. Wszystko co definiuje dziecko jako niemowlaka czy malutkie dziecko już za nami. A my mamy w domu Chłopca. Małego, ale chłopca. Pokój, który staje się pokojem prawie już przedszkolaka tym bardziej uświadamia nam, że nasze dzieciątko rośnie :) Otwiera nowy etap w naszym i w Adasia życiu. Nowy, ciekawy, zaskakujący. To oczywiście fajne, bardzo fajne. Patrzeć jak się rozwija i zmienia, ale gromadzi się też we mnie jakiegoś rodzaju smutek, że ten pierwszy okres Jego dzieciństwa już za nami. Że już nic z tego co przeżyliśmy się nie powtórzy. Mam nadzieję, że jeszcze długi czas Adaśko będzie mnie potrzebował i nawet czasami da się nakarmić zupką, bo to też zdarza się już coraz rzadziej.
Zostało nam tylko jakieś „okruszki” tego niemowlęctwa. Ot, chociażby smoczek, czy pielucha, które tak ciężko nam pożegnać. I chociaż bardzo bym chciała, żeby zasypiał już bez „nynia” i biegał bez pieluchy, to moja podświadomość wcale tak bardzo na to nie naciska, bo to ostatnie co mi pozostało z tego maluśkiego Bąbelka :) Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Buty – nike
Spodnie baggy + czapa – Szmaciankowo.pl
Marynarka – Boom Boom by jamiro
