Właściwie to nawet nie powiedziałam Ci „do widzenia” ale jednak tak jakoś kulturalnie po takiej długiej nieobecności się przywitać oficjalnie.
Dawno nie czułam tego podniecenia przy klikaniu „dodaj nowy wpis” Już zapomniałam, jakie to uczucie przelewać na klawiaturę splątane czasami myśli. Cholernie się za tym stęskniłam, wiesz… I za Tobą też. Za tą drugą osobą po drugiej stronie monitora. Siadłam więc i postanowiłam Ci napisać, dlaczego tak długo mnie tu nie było.
Nie, nie zaszłam w ciążę – często taką tajemniczą przerwę serwują swoim czytelnikom blogerki podczas stanu błogosławionego. Nie zdarzyła się też, na szczęście żadna wielka tragedia odkąd dodałam ostatni wpis – to chyba październik był! Nie przeszłam też diametralnej metamorfozy, nie udało mi się schudnąć 20 kg i nie zmieniłam się w platynową blondynkę. No zupełnie nic… bez szału wiem, ale co poradzę.
Żyjemy sobie spokojnie snując plany na przyszłość. I tu właśnie dochodzę do sedna, bo o tą przyszłość właśnie chodzi, o to, żeby żyło się lepiej. O dążenie do wymarzonych celów. A ja wiem, że nic w życiu nie przychodzi ot tak sobie i na wszystko trzeba sobie zapracować.
Musiałam więc na jakiś czas poświęcić się dużo bardziej mojej małej firemce. Grudzień to była istna harówa. Ile sesji świątecznych zrobiłam, nawet nie liczyłam, ale uwierz mi, nie było czasu na oddech.
Do tego, postanowiłam dalej się rozwijać i poszłam na studia podyplomowe, więc często weekendy spędzam na zajęciach.
Oczywiście, powiesz, że przecież napisać wpis to można między jednym a drugim. Pewnie można, ale jakimś kosztem – zawsze! Znasz mnie i wiesz, że moja rodzina jest dla mnie zawsze na pierwszym miejscu. Dlatego wszystkie wolne chwile poświęciłam ostatnio właśnie moim chłopakom, a nie pisaniu. I chociaż korciło mnie strasznie, żeby siąść i pisać – powstrzymywałam się, bo wiedziałam, że moja praca, moja działalność fotograficzna i moje studia i tak zajmują mi większość dnia. A ja się chcę nacieszyć moim dzieckiem, póki jeszcze daje się przytulać i miziać po stopkach.
I powiem Ci, że fajnie mi było ostatnimi czasy usiąść wieczorem bez ciśnienia, że wpis czeka, że klienci na zdjęcia czekają. Wszystko na przygotowane i oddane na czas. Taki wewnętrzny spokój – czekałam na to od bardzo dawna, ale jakoś też nie potrafiłam wszystkiego pogodzić. Potrzebowałam więc też trochę odpoczynku i wrzucenia na luz. Potrzebowałam odpuścić. Miałam czas na poukładanie sobie wszystkiego i naukę organizacji. Ale już teraz wszystko jest opanowane. Wszystko jest jakoś tak „wypośrodkowane” więc mogę do Ciebie wrócić. Cieszysz się?
Musiałam trochę posprzątać, bo przez tą nieobecność strasznie się tu nakurzyło. Jak widzisz, zmiany są „widoczne gołym okiem” Zmienił się szablon. No nie sam się zmienił. Najdzielniejszy pod słońcem mój mąż sprostał moim wygórowanym oczekiwaniom. Zmieniło się logo. Nie zastanawiaj się, dlaczego z nazwy bloga wypadło „… a Ich Dwóch” już Ci mówię.
Moje dziecko rośnie niewyobrażalnie szybko. Co chwilę łapię się na tym, że wspominam jaki był malusi, a jaki duży i samodzielny jest teraz. Ma już takie trochę swoje życie. Ma swoje przedszkole, swoich kolegów. Chyba już czas, aby dać Mu więcej prywatności. Chociaż nigdy nie sądziłam, że zbytnio tą prywatność naruszam. Nie znaczy to, że Adaś zniknie całkowicie z bloga. Nie ma mowy. To przecież On był i jest nadal moja największą inspiracją. Postanowiłam jednak, że pojawi się tu więcej wpisów spoza tematyki tylko dziecięcej. Na blogu przeczytasz więc więcej postów lifestylowych/przemyśleń/poradników i więcej tematyki kobiecej.
Mam nadzieję, że taki nowy zamysł będzie Ci się podobał i będziesz tu u mnie nadal częstym gościem.
Także,
DZIEŃ DOBRY
Magda :)