W tym roku jest jakoś dziwnie. Oczywiście brak śniegu robi swoje, ale i 10 stopni na plusie nie czyni zbytnio świątecznej atmosfery. Do tego dołączyło wstrętne choróbsko, które od 2 tygodni mnie trzyma. Wizyta w przychodni, później nieplanowana wizyta w weekendowej pomocy doraźnej. Dzisiaj jest już troszkę lepiej, ale ku un i tak cały dzień spędziliśmy w łóżku. Adaś na szczęście jest dość odporny, i poza małym katarem, dzielnie się trzyma. Tatko lekko pociąga nosem i drapie Go w gardle, ale ogólnie chłopaki dają radę :)
Plany były ogromne. Zakupy przedświąteczne, ostatnie dodatki do prezentów. Sernik, pierniczki i piernikowa chatka. Bo chociaż Święta praktycznie spędzamy poza domem, to lubię, kiedy się coś dzieje. Kiedy z kuchni wydobywają się zapachy, które tylko raz w roku się w niej pojawiają. Plany konkretnie się pokrzyżowały. Bo pierwszy raz od dawna rozłożyło mnie aż tak, że nie mam siły wstać z łóżka, ale czuję, że magiczne aptekarskie mikstury chyba zaczynają działać, więc mam nadzieję, że następne 2 dni do Wigilii uda mi się spędzić iście przedświątecznie :)
Kiedy jednak naprawdę chcę poczuć magię Świąt zamykam oczy i przenoszę się TAM. Do domu rodzinnego. Pierwsze wspomnienie jakie widzę to dziadek. Babcia krząta się po kuchni, rodzice jeszcze nie wrócili z pracy, bo mama ma dyżur do 19. Dziadek trzyma choinkę, bo chwilę wcześniej się przewróciła ( albo ktoś ją przewrócił – tego już nie pamiętam). Wraca Tato i przywiązuje choinkę żyłką do karnisza. I tak już stoi ta choinka na smyczy przez resztę Świąt. Teraz jak pomyślę to sama już nie wiem czy to zdarzyło się naprawdę czy mi się kiedyś przyśniło…
Nie muszę otwierać oczu, żeby zobaczyć kolejne wspomnienie. Mamy pewnie po 9-11 lat. Ja, moi bracia i nasi kuzyni. Nazbieraliśmy trochę grosza. Każdy dał co miał, a można podejrzewać, że za wiele tego nie było :P Idziemy do osiedlowego marketu. Kupujemy tam prezenty dla wszystkich dorosłych. Zwykłe plastikowe kubki. Pewnie najtańsze, bo i tych dorosłych trochę było. Na Wigilię do nas zazwyczaj zjeżdżała się cała rodzina. Jakby tak dobrze zliczyć to między 20 a 30 osób. Ale nie o wartość prezentów przecież chodzi tylko o radość, którą sprawia się innym :) Oj, musieli nieźle Ci dorośli się natrudzić, żeby udać wielką radość z plastikowego kubka :P
Pamiętam coś jeszcze. Pamiętam jak wszyscy śpiewamy kolędy. Śmiejemy się, bawimy. Jest cudownie :) Do pomocy mamy książkę z kolędami- symbol szczęśliwych świąt. Taka książka z grubymi kartami, kolorowa, najpiękniejsza :) Do dzisiaj jest u rodziców. I mam nadzieję, że w przyszłym roku i my z Adasiem pośpiewamy z niej kolędy :)
I chociaż choinki jeszcze nie mamy, staram się ostatkami sił, aby można było już poczuć magię w naszym mieszkaniu :) Jak Wam się podoba? :)
Ale zanim zobaczysz zdjęcia, zamknij oczy… pomyśl, że znowu jesteś dzieckiem, są święta. Co widzisz? Mam nadzieję, że podzielisz się ze mną swoimi wspomnieniami? :)
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.