Czy tylko tak Ci się wydaje? Tak jak mi. Dzisiaj zachodzę w głowę, jak to jest. Nosisz pod sercem 9 miesięcy, od narodzin spędzasz z Nim każdy dzień od rana do nocy już ponad dwa lata. Wszystko razem, wszędzie razem. Jesteś pewna – znasz swoje dziecko na wylot! No właśnie – i ja też byłam pewna. Rękę dałabym sobie uciąć. I nagle okazuje się, że mimo iż ma dopiero dwa latka to już bardzo potrafi Cię zaskoczyć! Wspólnie z małżem podejmuję decyzję, że żłobek odkładamy na następny rok i w przyszłym roku Adaś pójdzie od razu do przedszkola. Adaśkowemu Tacie serce pęka na myśl, że Jego synek ma iść od rana do południa w obce miejsce, do obcych ludzi. W końcu i ja się poddaję i mi się udziela strach i obawa. Zostaje w domu – postanowione. Spędzam więc z Nim każdą wolną i niewolną chwilę, czasami mając po dziurki w nosie samej siebie i Jego. Ale jednocześnie jestem pewna – po takim czasie znam moje dziecko na wylot! Wiem o Nim wszystko. Dam sobie rękę odciąć, zaprę się rękami i nogami – wiem o Nim wszystko. I nagle bam! Okazuje się, że mogłabym nie mieć już ręki. Moje idealne dziecko nagle zamienia się w małego szatana, rzuca się na podłogę, wali rękami i tupie nogami! Płacze, krzyczy i zachowuje się jak obce dziecko. To moje? Nie wierzę! Mój syn taki nie jest. Mój syn jest grzeczny, a to zdecydowanie nie jest grzeczne dziecko. A kiedy znowu uśpi Twoją czujność, kiedy znowu anielskie skrzydełka zaczną powiewać Mu na plecakach, okazuje się, że znowu dałaś się wrobić :) Bo oto Twoje dziecko nagle „rzuca się” na obcą Panią w sklepie i udaje, że jest niedźwiedziem, a niedźwiedzie wiadomo – „gryzą” w nogi :) Na szczęście nie wgryzają się mocno, a tylko muskają śliną po spodniach – gryzą tak na niby :)
Ale spokojnie, to, że dziecko zaskakuje Cię cały czas nie oznacza wcale, że to źle. Bo mnie czasami mój synek potrafi zaskoczyć pozytywnie :) Bardzo pozytywnie. Na przykład wtedy, kiedy ja uczestniczyłam w Warmińsko-Mazurskim spotkaniu blogerów, Adaś doskonale bawił się w towarzystwie innych dzieci i pań animatorek. A przecież mój syn nie umie się bawić z innymi. A przecież mój syn nie lubi obcych. A jednak :) Tato, który miał się synkiem opiekować przez te 5 godzin, wynudził się niesłychanie, bo Adaś doskonale zajmował sobie czas. Co więcej – uczestniczył w atrakcjach wymyślanych przez animatorki :) Zagadywał, opowiadał, zaczepiał i nawet się przytulał. Skłamię, jak powiem, że nutki zazdrości nie poczułam – bo przecież mój synek tylko ze mną, tylko mama :) Nie wiem czy to zasługa Pań animatorek z Warmiolandii i Groszków czy może moje dziecko postanowiło dać mi pstryczka w nos, pozytywnego pstryczka i kazało mi zauważyć, że to już osobny człowiek, z własnymi humorami i własnymi potrzebami. A przede wszystkim potrafiący zaskoczyć nawet własną mamę :)
A czym Ciebie ostatnio zaskoczyło twoje dziecko? Było pozytywnie czy raczej bardziej w stronę gryzienia obcych? :)
