Ile razy nie zarzekałabym się, że nic w życiu już mnie nie zaskoczy – tyle razy właśnie ktoś lub coś mnie zaskakuje. Do tej pory wydawało mi się, że każdy rodzic dba o swoje dziecko i żaden rodzic świadomie nie narazi swojego dziecka na niebezpieczeństwo. I właśnie bardzo się zdziwiłam… Kiedy pewnego ciemnego już wieczora jechałam z Adasiem do koleżanki. W mieście, więc prędkość niewielka, ale okolica dość słabo oświetlona, warunki kiepskie. Nie lubię jeździć nocą, ale przecież nie mogę zostać w domu całą jesień i zimę ze względu na krótkie dnie. Dlatego zaraz po 17 wyruszyłam z domu razem z moim małym pasażerem na tylnym siedzeniu. Oczywiście nie było w tym wszystkim nic niezwykłego. Dlaczego więc tak bardzo zapamiętałam ten dzień? Dlatego, że tamtego popołudnia omal nie potrąciłam ludzi. Ludzi którzy po prostu znikąd pojawili się przed maską mojego samochodu. Wtargnęli na ulicę nie rozglądając się chyba wcale. Nie na pasach. W ciemnych, szarych ubraniach. Nie do zauważenia. W miejscu, gdzie akurat oświetlenie już bardzo dawno nie widziało chyba nowych żarówek. Serce stanęło mi na kilka sekund, a oddech wstrzymał się razem z nim. To były chwile grozy, jak w horrorze! Tylko, że ten horror rozgrywał się na moich oczach. Dzięki wszystkim opatrznościom, za mną nic nie jechało, mogłam szybko odbić na chodnik i tym sposobem uniknąć prawdopodobnie bardzo poważnych konsekwencji. Musiałam chwilę poczekać, aż z powrotem wróciłam na jezdnię. Od tamtej pory, a minęło już kilka ładnych dni, nie mogę zrozumieć skąd się bierze w ludziach taka głupota? Bo to nie byli nastolatkowie, którzy czasami, nie ma co ukrywać, mają siano w głowach. To była mama z dwoma córkami – na oko 5-7 lat. Nie pojmę tego chyba nigdy. Jak rodzic może być tak bezmyślny i tak narazić na krzywdę swoje własne dziecko. Nie mówię już o tym, że przecież i mi i, co najgorsze Adasiowi, coś mogło się stać w takiej sytuacji. Wystarczyło, żeby za mną jechał inny samochód, albo gdyby nie było miejsca na chodniku. Zgroza!
Tak niewiele trzeba aby przekreślić życie swoje i swoich bliskich, a nawet obcych. I tak niewiele trzeba, żeby o to życie zadbać! Wystarczy jeden mały element, aby stać się bardziej widocznym i zadbać o siebie i swoich bliskich, tak naprawdę kilka złotych wydanych z rozumem. Odblask – tak niewiele, a może Cię uratować! Przed sytuacją, którą stworzysz sam – w zamyśleniu, roztargnieniu. Albo w sytuacji na którą sam czasami nie masz wpływu. Często jeździmy do Adasiowych dziadków, do oddalonej o kilka km miejscowości. Po drodze przejeżdżamy przez kilka wsi. I tam bardzo rzadko ktokolwiek nosi odblask- kamizelkę, zawieszkę czy opaskę. A uwierzcie mi, że tych ludzi naprawdę czasami nie widać. Jestem zresztą pewna, że jako kierowcy też nieraz spotkaliście się z taką sytuacją. Adasiowy Tata często słyszy ode mnie podczas jazdy, że ludzie są zwyczajnie głupi, bo za nic mają swoje bezpieczeństwo.
Może to kwestia mody, albo jej braku. Ale przecież czasy, kiedy noszenie odblasku było obciachowe już dawno minęły! Na rynku jest tak wiele fajnych odblasków i gadżetów i dla dzieci i dla dorosłych, że naprawdę można wybrać coś dla siebie. Noszenie odblasków to nie obciach! To oznaka świadomości, to dobry przykład dla innych.
Z tego miejsca bardzo Was proszę – zakładajcie odblaski swoim dzieciom, przyczepiajcie do plecaków, zakładajcie na rączki. Zakładajcie odblaski sobie – bądźcie widoczni! Dbajcie o swoje bezpieczeństwo – jesteście przecież potrzebni swoim dzieciom :)
P.S. zobaczcie, jakie fajne „świecidełka” pomogą Wam i Waszym dzieciom być widocznymi i bezpiecznymi :)
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
